Web 3.0 Eğitimde Neleri Değiştirecek? Uzmanların Görüşleri Neler?
Web 3.0 son dönemlerde teknoloji alanında çok konuşuluyor. Eğitim alanına olan etkilerini de uzun süredir takip ediyorum. EdTech Magazine’de yayımlanan uzmanlarla eğitim teknolojileri ve Web 3.0 hakkında yapılan, “Web 3.0 Gerçekten Nedir ve Eğitim için Ne Anlama Gelir?” isimli röportajlar serisini Türkçe’ye kazandırdık. Bu röportajlar serisinde alanın kıymetli isimlerini tanıyacaksınız.
Web 3.0 Gerçekten Nedir ve Eğitim için Ne Anlama Gelir?
Tim O’Reilly, Karen Cator ve Shelly Blake-Plock, K-12 liderlerinin bunu ve teknolojideki diğer (d)evrimleri neden önemsemeleri gerektiğini tartışıyorlar.
Web 3.0’ın ilk kuralı, ona böyle demeyi bırakmaktır. En azından Tim O’Reilly’nin tercihi bu.
O’Reilly’ye göre -Web 2.0’ı bu şekilde adlandıran medya şirketinin sahibi “asla bir sürüm numarası olarak kullanmaya çalışılmamıştı.” Bunun yerine, ifadesi “dot-com çöküşünden sonra web’in geri dönüşüyle ilgiliydi.” diye açıklıyor. “Herkes ‘Tamam, web tekrar öldü’ diyene ve biz onu yeniden keşfedene kadar bir Web 3.0 olmayacak.”
O’Reilly terminolojiye itiraz etse de teknoloji, öğretim ve öğrenmenin kesişimini derinden önemseyen diğerleriyle birlikte web’in eğitimde büyük değişikliklere yol açmasının muhtemel bir evrimsel döngünün ortasında olduğunu kabul ediyor. Tahminlerinde ortak noktalar var: eğitim araçları olarak yaygın olarak bulunan videolar, fiziksel ve dijital dünyaların harmanlanması ve süreçlerine bağlam uygulayabilen bir web. Bu gelişmelerin çoğu yeni değil, ancak giderek her yerde varlık gösteriyor ve geniş kapsamlı hale geliyor, mevcut süreçleri dönüştürüyor ve sağlıktan pazarlamaya ve öğrenmeye kadar her konuda yeni anlayışlar sunuyor.
EdTech kısa süre önce, ileride ne olduğunu ve eğitimcileri nasıl etkileyeceğini öğrenmek için teknoloji ve eğitimde üç vizyonerle konuştu. Web’de ne olduğu ve nasıl kullanıldığı ile ilgili değişiklikler sadece başlangıç.
Shelly Blake-Plock
Shelly Blake-Plock, eğitim yoluyla Baltimore’da teknoloji girişimciliğini canlandırmak için çalışan Digital Harbour Foundation’ın ortak yönetici direktörü ve Johns Hopkins Üniversitesi Eğitim Okulu’nda öğretim üyesidir. Twitter’da: @BlakePlock
EdTech: Web’in geleceği için ne öngörüyorsunuz?
Blake-Plock: Birincisi, anlamsal bir ağın geliştirilmesidir. Bilgisayarlar bağlamsallaştırmada iyi değil. Ama olmamaları için hiçbir sebep yok. Semantik ağa doğru ilerledikçe, bir kelimeyi veya kategoriyi aratmak yerine, sanki dünyadaki tüm ağa bağlı bilgisayarların hesaplama kapasitesine sahip bir başka insanla konuşuyormuşçasına aramamızı gerçekleştirebileceğiz.
İkinci kısım, anlamsal akıllı hesaplamanın fiziksel dünya ile etkileşime girdiği yerdir. Bunu bugün teknolojide görüyoruz. Google Goggles, fiziksel dünyayı taramanıza ve web’deki her şeye karşı anında görsel analiz yapmanıza olanak tanır. Dijital bağlantıya izin veren gözlüklerden hastanın kalp atış hızını veya kan basıncını izleyen akıllı giysilere kadar her şeyin geleceğinden bahsediyoruz.
Bu bizi fiziksel uzayın kendisinin değişmesi olan üçüncü kısma götürür. İçinde transistör olan, fişe takılan, Wi-Fi kullanan her şey birdenbire bir veri erişim noktası haline geliyor.
Blake-Plock: Bir nesil boyunca okullar donanım ve yazılıma para harcadı ve sonuçlar bu teknolojilerin öğrenme sonuçlarını gözle görülür şekilde iyileştirdiğine işaret etmedi. Artık internete erişebilen milyonlarca çeşit cihaza sahibiz. Yani tek tip satın almanız gerekmiyor ve bir tanesine sahip olmak eğitim teknolojisine eşittir. Sonunda, tüm makineler internete bağlı olacak ve “eğitimsel” parça, öğretmenlerin öğrenmeyi teşvik etmek için dijital dünyayı kullanma biçiminde olacak.
EdTech: Bahsettiğiniz artan erişim nasıl sonuçlanacak?
Blake-Plock: Şu anda, internet ile ilgili büyüme endüstrisi veri analizidir. Çevrimiçi insan etkileşimi hakkında 15 ila 20 yıllık veriye sahibiz. Daha mobil hale geldikçe ve arabalarımız ile etrafımızdaki binalar daha akıllı ve birbirine daha bağlı hale geldikçe, veri analizinde yeni bir gelişme yaşayacağız. Yaptıkları her şeyi izleyen ve doğrulanabilen bir büyük veri analitiği arka ucu üreten (back-end) uyarlanabilir teknoloji formatlarında canlı olarak öğrenen çok sayıda öğrencimiz olacak, bu yüzden bunun işe yarayıp yaramadığını söyleyebiliriz.
Teknoloji çok daha merkezi olmayan (decentralised) bir yerde olacak. Ancak ironik bir şekilde, bu merkezi olmama, insanlığı bilgisayar başında oturan insanların asla yapamayacağı şekilde tanımlayan çok büyük miktarda veri üretecektir.
Tim O’Reilly
Tim O’Reilly, büyük ölçüde kendin yap hareketini ateşleyen (do-it-yourself) MAKE Magazine dahil olmak üzere teknoloji üzerine kitap, dergi, araştırma ve etkinlik üreticisi olan O’Reilly Media’nın kurucusu ve CEO’sudur. Twitter: @timoreilly
EdTech: Eğitimi etkileme olasılığı en yüksek olan hangi değişiklikleri görüyorsunuz?
O’Reilly: Birincisi, videonun bir öğrenme ortamı olarak yükselişi – örneğin Stanford Üniversitesi’nin yapay zeka sınıfları veya Khan Academy. Bu devrimin büyük bir parçası. Google+ Hangout üzerinden yaptığımız MAKE Magazine yaz kampımız bile vardı. Videolar, öğrenme paradigmasının tersine çevrilmiş halidir; öğretmenin sınıfta ders anlattığı ve daha sonra ödev atadığı formdan öğrencinin dersi evde izlediği ve daha sonra sınıfta ödev olarak kullanılan şeyi yaptığı form. Bu çok daha mantıklı olan bir paradigmadır.
Eski günlerde, özgeçmişinizde ne olduğu veya hangi derecelere sahip olduğunuz gerçekten önemliydi. Ancak giderek artan bir şekilde, insanlar internette bıraktıkları ayak izi ile ölçülmektedir. Portföy tabanlı akreditasyon kavramının tamamı sosyal medyanın, eğitimi nasıl etkilediğinin büyük bir parçası. Okulların, “Bizim çıktımız sadece transkript değil, bir çalışma bütünü” demesi gerekir.
Bir başka büyük yıkım da şu ki, “Bütün bunları hemen hemen hiçbir şey için yapabiliriz*” diyecek insanlar var. Stanford yapay zeka sınıfından Sebastian Thrun ve Udacity’deki ekibi, binlerce öğrencinin maliyetlerini amorti edebileceklerini ve nihayetinde 500$’a kadar bir bilgisayar bilimi lisans derecesi sunabileceklerini fark ettiler. Bunu bir üniversite eğitiminin maliyetiyle karşılaştırın, bu şekilde bunun ne kadar yıkıcı olabileceğini görürsünüz.
*İngilizce’deki “next to nothing” kullanımı direkt olarak çevrilmiştir. Burada bahsedilen, aslında söz edilen her şeyin maliyetinin oldukça düşük olduğu, neredeyse hiç değerinde halledebileceğidir.
EdTech: Eğitimcilerin işinin farklı olacağını düşünüyor musunuz?
O’Reilly: Okullar gerçek dünyada neler olup bittiğini yakalamak zorunda kalacak. Öğretmenlerin yeni medya ile aşina olmalarının gerçek bir ihtiyaç olduğunu düşünüyorum ve bilgi teknolojilerinin; vatandaşlık bilimi yapmak, bir İnternet projesinin parçası olmak, ücretsiz bir CAD/CAM programı ile bir şeyler yapmak ve gemi göndermek isteyen öğretmenleri desteklemesi gerekecek. Örneğin, Makerspaces’i okullara yerleştirmek için bir Savunma İleri Araştırma Projeleri Ajansı hibesinin parçasıyız ve bu da uygulamalı, dijital tasarım ve üretimi sınıfa getiriyor.
EdTech: Yani çevrimiçi bir iş grubu oluşturmak gelecekte baskın bir tema mı?
O’Reilly: Ben öyle düşünüyorum. Bir diğeri, etkileşim için daha fazla zaman bulmak. Eğitimi, öğretmenler tarafından sağlanan içeriğin tüketiminden öğrenciler tarafından üretilmesine çevirmemiz gerekiyor.
İşlerin nasıl yapılacağına ilişkin bilgilere erişiminiz olduğu göz önüne alındığında, eğitim çok daha proje tabanlı, çok daha fazla tam zamanında (just-in-time learning) öğrenmedir. The Matrix’te Trinity, “Bu helikopteri nasıl uçuracağımı bilmem gerekiyor” dedi ve bilgiyi indirip helikoptere bindi. Bu açıkçası uzak geleceğin bilim kurgusu, ancak öğrenmedeki değişimin bir metaforu.
Karen Cator
Karen Cator, ABD Eğitim Bakanlığı Eğitim Teknolojileri Ofisi’nin direktörüdür. Twitter’da: @OfficeofEdTech
EdTech: İnternetin değişen doğası nedeniyle eğitimde büyük değişiklikler bekliyor musunuz?
Cator: Geldiğini gördüğüm inanılmaz heyecan verici şey, daha iyi ve daha kişiselleştirilmiş öğrenme için sürekli gelişen bir fırsat.
EdTech: Bu sınıfta nasıl görünebilir?
Cator: İyi öğretmenler, öğrencileri her zaman karmaşık projelere dahil etmişlerdir. Ancak geçmişte, sadece koridorun sonundaki kütüphane ve öğretmenin onlara rehberlik etmesi için bilgi birikimi ile bu daha zordu. Bir Web 3.0 ortamına kişisel ve sürekli erişim bir gerçeklik haline geldiğinden, öğretmenler çeşitli kaynaklar tarafından desteklenen ilgi çekici, ilginç ve daha karmaşık ödevler geliştirebileceklerdir. Öğrenciler, örneğin çevrimiçi olarak bir entomologla etkileşime geçerek arka bahçedeki böcekler hakkında daha fazla şey anlayabilir veya gelişmiş arama tekniklerini gösterirken dijital bir rozet kazanabilir.
EdTech: O halde, öğrencilerin öğrenimlerine daha fazla katılım gösterecekleri bir anahtar değişiklik mi olacak?
Cator: Evet, meşgul ve etkin. Örneğin, üniversiteye gitmek, ekonomik araçlara veya destek sistemine sahip olmayan insanlar için erişilebilir olmamıştı. Bu yeni, devasa açık çevrimiçi kurslar emekleme aşamasındadır ancak nihayetinde insanlara üniversiteye gidemeseler bile öğrenme fırsatı verebilirler. Çevrimiçi çalışma grupları, ödevlerle ilgili geri bildirim için algoritmaların iyileştirilmesi, kitle kaynaklı açıklamalar ve daha fazlası bu ücretsiz kursları sürekli olarak iyileştirecektir.
EdTech: Böylece daha fazla öğrenci kişiselleştirilmiş öğrenime erişebilecek. Bu eğitimciler için ne anlama gelecek?
Cator: Öğretmenler öğrencilerin öğrendiğini ve başarılı olduğunu görmek ister. Ortaya çıkan bu araçlar, öğrencilerini destekleme yeteneklerini artıracaktır.
Dijital ortamlardan elde edilen veriler, öğretmenlere her öğrencinin nasıl öğrendiği ve ilerlediği hakkında inanılmaz derecede değerli bilgiler ve öğrencilerinin kullanabileceği bir dizi açıklama sağlayabilir. Öğretmenler ayrıca kendi kişisel ve bağlantılı mesleki öğrenme ağlarını geliştirirken uygulama sorunlarıyla ilgili yardım arayabileceklerdir.
Bu arada öğrenciler daha fazla bağımsızlık geliştirecek, öğretmeni bireylere ders verme, küçük gruplarla çalışma ve sınıfın bağlantısız doğası nedeniyle daha önce zor olan işbirlikçi etkileşimler tasarlama konusunda özgür bırakacaktır.
Bir bütün olarak öğretmenlik mesleği, yeni veri türlerini insanların nasıl öğrendiği hakkında yeni bilgiler sağladıkça gelişecektir.
Örneğin matematik alanını ele alalım. Bir ders kitabı oluşturduğunuzda, toplama ile başlarsınız, ardından çıkarma, çarpma, bölme, kesirler, ondalık sayılar, yüzdeler ve daha önceki cebir veya erken geometri boyunca ilerlersiniz. Bir kitap, bir kursta doğrusal bir hareket olacak şekilde tasarlanmıştır, bu nedenle birisinin bu satırın nasıl göründüğü hakkında kararlar vermesi gerekiyordu.
İnternet sayesinde, öğrenciler matematik yoluyla öğrenimlerinin kişisel yol haritalarını oluşturmaya başlayabilirler ve onlar ilerleyip farklı yollar izledikçe, bizler çok sayıda öğrencideki toplu verilere bakarak ne tür yolların daha yardımcı olduğu hakkında çok daha fazla şey anlamaya başlayacağız.
Kaynak:
https://edtechmagazine.com/k12/article/2012/10/what-web-30-really-and-what-does-it-mean-education